De tweede dag

Hoi dagboek,

Vandaag is de tweede dag dat ik iets schrijf in mijn dagboek. Ik vind het een beetje gek om zo een dagboek bij te houden. De hele dag door maak ik dingen mee waarvan ik zeg: "Hey, dat is nog eens interessant om op te schrijven!" En dus heb ik vandaag weer wat stof om neer te pennen.

Zoals gisteren beloofd zou ik wat vertellen over mijn vrienden. Ik zal beginnen met de maten op school. In mijn klas heb ik een hele goeie vriendin. Sanne heet ze, en ik ken haar al vanaf de eerste schooldag in het eerste jaartje hier op mijn middelbare school. Hoe we elkaar hebben leren kennen? Heel gewoon. Ik was stiknerveus die dag en ik kende gewoonweg niemand. Ik kwam dus helemaal alleen toe op die grote school. Ja ik wist zelfs niet meteen waar ik mijn fiets moest zetten. Gelukkig durfde ik het vragen aan iemand uit een hoger jaar. Die grote jongen heeft me wel lief geholpen. Maar ik zie hem bijna nooit meer en ik ken zijn naam niet.

Terug naar Sanne. Die ochtend werden we in een grote zaal verwacht voor een toespraak van de directeur. Je kent dat wel, van die melige welkomstwoorden en zever. En daarna de klasverdeling. Ik zat in de moderne toen, de A-klas. Sanne ook. Toen ik voor het eerst met die gloednieuwe klasgenoten door de gangen liep naar onze klas, liep Sanne naast me. Ze lachtte vriendelijk naar me toen ik haar aankeek... en sindsdien is ze mijn soulmate. Nu al zo'n 4 jaar. We kennen elkaar door en door. Al heb ik "het" haar nog niet verteld. Al denk ik wel dat ze iets vermoedt.

Want ja, ik doe mijn best hoor, maar ik kan nu gewoon niet verliefd worden op meisjes. Ze winden me gewoon niet op. Ze zijn wel lief en het is wel leuk dat ze er zijn enzo. En ik zou, denk ik, ook niet meer zonder Sanne kunnen. Ze begrijpt me altijd als ik triest ben, en als zij triest is dan troost ik haar ook. We hebben al zoveel dingen samen gedaan. En na 4 jaar zitten we nog steeds in dezelfde klas, weliswaar niet meer naast elkaar. Maar dat is de schuld van die rotleerkrachten. We zouden teveel 'kletsen' tijdens de les. Wat weten zij daar nu van.

Maar goed, dat is Sanne ;-), mijn soulmaatje. Gelukkig woont ze niet zo ver, 10 minuutjes met mijn mountainbike en ik ben er. Ze heeft een broer van 18 jaar, Gorik. Daar heb ik nog nooit echt goed mee kennis kunnen maken, maar hij is ook vrij introvert, jammer genoeg. Ik vind het altijd fijn om nieuwe jongens te leren kennen, en meisjes ook wel. Eigenlijk is Gorik best wel knap hoor, als hij zijn hemd aanheeft en gel in zijn haar heeft gedaan. Zo'n frisse look staat hem wel.

Tennissen doe ik altijd woensdagnamiddag. Meestal met papa. Die neemt dan speciaal vrij om wat tijd voor mij te hebben. Dan gaan we samen tennissen. Ik vind het heel tof dat papa meegaat. Maar het leukste is natuurlijk dat ik hem meestal versla, haha. Ja, hij kan het niet zo goed met zijn stijve lijf. Komt ervan als je manager bent bij een IT-bedrijf, hehe. Ja, nadeel is wel dat hij elke dag een uurtje langer werkt en dan is hij pas thuis om half 8 's avonds. Soms later, als hij vergadering heeft. Dan kan het heeeeeel lang duren vooraleer hij thuiskomt. Een keertje is het half één 's nachts geweest. Dan belt hij een paar keer naar mama.

Mama vindt het best vervelend soms, maar ze is het wel al gewend. Terug naar de tennis. Daar spelen ook een paar erg mooie jongens. Tom bijvoorbeeld, rrrrrrr. Tom is er 17 geloof ik en die kan echt heel goed tennissen. Als papa geen zin meer heeft dan zet hij zich in de cafetaria en dan spelen ik en Tom meestal wel eens een partijtje. Al verlies ik dan meestal wel, hehe. Maar hij doet het dan ook echt wel zeer goed.

Zaterdagvoormiddag ga ik meestal ook wel tennissen als ik zin heb, maar dan is Tom er nooit. Wesley wel, en ik speel altijd met hem dan. Papa gaat nooit mee tennissen op zaterdag. In het weekend wil hij zoveel mogelijk bij mama zijn en haar helpen. Dan gaat hij boven stofzuigen. Wesley is even oud als ik, en zit ook op mijn school. Hij zit wel in de Latijnse dus ik zie hem nauwelijks.

Ik heb dus drie goeie vrienden: Sanne, Tom en Wesley. Maar ook in mijn klas kom ik goed overeen met de rest hoor. Ik zit nu naast Tim, omdat ik en Sanne nog steeds uit elkaar zijn gezet. Tim is wel grappig, al kan hij soms van die vreselijke winden laten. Dan liggen we meestal wel in een deuk. We zitten in de klas met 5 jongens en 7 meisjes. Tim en Sanne kennen jullie al. De drie andere jongens zijn Klaas, Rob en Joris. De 6 andere meisjes zijn Tinne, Katrien, Lynn, Sofie, Sophie (ja nog één, maar dan met ph) en Fatima. Fatima is een moslimmeisje, maar ze draagt nooit een hoofddoek, ik weet niet waarom, maakt me ook niets uit.

Maar er is nog één iemand die ik niet vermeld heb... Een jongen, die ik elke dag met zijn fiets en rugzak zie zitten op het bankje, naast de bosweg waar ik altijd langsmoet. Hij is zooo mooi en zooo lief. Hij heeft altijd van die lieve stekeltjes op zijn hoofd en zo'n coole schoenen. Ik vind hem fantastisch, maar ik weet niet waarom hij daar bijna elke dag zit. Hij zit ook niet op onze school, maar toch zit hij er als ik er om 16.15h voorbij rij. Hij is ook niet veel ouder dan mij denk ik. Ik heb hem nog niet durven aanspreken.

Toch is het moment waar ik elke dag naar uitkijk, om die lieve jongen terug te zien!!!! Ik hou van hem, maar ik durf het aan niemand te vertellen. Vandaag toen ik naar huis reed heb ik hem teruggezien maar ben gewoon doorgereden. Dat doe ik nu elke keer, en elke keer heb ik er spijt van. Zelfs als hij "Yooo" roept, is het enige dat ik doe terugglimlachen zonder iets te zeggen. Maar elke keer doet hij mijn hart sneller slaan! Als hij er eens een keertje niet zit ben ik altijd diep teleurgesteld.

Ik leer graag nieuwe mensen kennen, maar deze jongen bezorgt me zo'n harde hartkloppingen dat ik gewoon niets tegen hem durf zeggen. Maar ik hou van hem!! Zo hard!! Kon ik hem maar eens knuffelen, hij heeft zo'n mooie zachte stem!

Maar goed, liefste dagboek, nu weet je het. Ik ben homo. En al een tijdje eigenlijk, maar ik heb het steeds voor mezelf verborgen. Anyway, ik hoop dat ik hem morgen, woensdagmiddag terugzie als ik naar huis fiets! Zou ik het aan Sanne vertellen? Ik weet het niet... maar anyway.

Liefste dagboek, morgenavond schrijf ik wel verder hoe het geweest is, goed?

Hou je goed, dagboekje,
Sean
xxx