Liefste dagboek,
Sorry dat ik enkele dagen niet heb geschreven, maar ik was een beetje triest. Woensdagmiddag, donderdag- en vrijdagavond zat mijn liefste schat niet op de bank, en dat was een diepe teleurstelling. Daarom dat ik weinig zin had om te schrijven. We zijn nu zaterdagavond en ben deze voormiddag weer gaan tennissen!
Woensdagnamiddag ben ik alleen moeten gaan tennissen, papa had teveel werk om vrijaf te nemen, en hij had nog een belangrijke vergadering. Niet zo erg, want Tom was er ook en ik heb de hele tijd met hem gespeeld. Ik was de hele tijd aan het verliezen, totdat het laatste partijtje gespeeld werd. Tom had al zodanig veel energie verloren zodat ik hem toch nog klein heb gekregen.
Even een geheimpje dat ik nu onthul. Na dat laatste partijtje tennis met Tom zijn we samen onder de douche gegaan. De douches zijn er gemeenschappelijk, vrouwen en mannen wel apart (gelukkig!). Tom stond wel de hele tijd met zijn rug naar mij maar ik heb toch stiekem naar hem zitten kijken, en hoe de shampoo de hele tijd langs zijn lichaam gleed. Het was de eerste keer dat ik met hem douchte. Meestal gaan ik en papa eerder weg dan Tom, de woensdag, maar omdat papa er niet bij was vandaag ben ik wat langer gebleven. Het was dus een leuke woensdagnamiddag, met andere woorden ;-).
Ik heb Sanne nog steeds niets verteld, want ik ben heel bang dat ze mij zal laten vallen. Ze is wel mijn allerbeste vriendin en ookal kennen we elkaar door en door, ik weet niet of het goed is om het haar te zeggen. Ik heb gewoon angst dat ze me vanaf dat moment anders zal bekijken, want ze heeft het niet echt voor holebi's, spijtig genoeg. Ze vindt ze raar, maar ze kent alleen de homo's van op tv. Die homo's die zo opvallen op de Gay Pride enzo, vindt ze maar niets.
Maar ze weet niet dat de homowereld zo divers is, dat er holebi's zijn in alle soorten en maten, geuren en kleuren, met verschillende karakters. We praten nooit over de holebiwereld, alleen heel erg soms, als we samen de stad in gaan om te gaan shoppen en ze ziet twee mannen hand in hand lopen. Ik steek ook mijn homo-zijn zoveel mogelijk weg. Niemand mag iets merken of het loopt verkeerd af met mij.
Binnenkort zijn het verkiezingen. Als het Vlaams Belang aan de macht komt is het eerste wat ze doen het homohuwelijk afschaffen, en dat vind ik jammer. Ik zou graag over een paar jaar met een hele lieve jongen willen trouwen, in het grootste geheim ofzo, zonder dat iemand iets weet, hihi. Oh ik zou het fantastisch vinden moest die lieve jongen van het bankje voor altijd in mijn leven zijn!! Ik hoop dat ik hem volgende week weer terugzie! Ik begrijp eigenlijk niet waarom ze het willen afschaffen. Als je het homohuwelijk verbiedt, gaan de homo's dan hetero willen worden ofzo?
Anyway, genoeg geleuterd daarover. Gelukkig moet ik nog niet gaan stemmen, ik zou niet weten voor wie. Gisteren is er iets heel grappigs gebeurd! Mijn klein broertje kwam na school aan mijn deur kloppen om te vragen om mee te voetballen in de tuin. Ik heb dan maar meegedaan en ik stond in de goal. Maar achter ons goaltje ligt onze vijver. En Simon had de bal er ver naast geshot en hij was in het water terechtgekomen. Ik zei tegen hem: "Jij hebt hem erin geshot, haal hem er maar zelf terug uit!"
Hij had er de grootste moeite mee en hij wilde zoeken naar een lange stok in de garage. In de tussentijd was ik de keuken weer binnengelopen voor een glas limonade. Ja, van dat keepen krijg je dorst, en het was zo warm!. Vanuit het keukenvenster zag ik Simon met de aftrekker van mama aan de vijver, de bal er proberen uit te vissen. Het was een grappig schouwspel, en toen kwam opeens van de zijkant Karel eropaf. Hij sluipte stiekem achter Simon en toen riep hij heel luid... BOE! En Simon schrok zo hard dat hij er gewoon indook, haha!
Het was geweldig! Mama was wel boos, en Karel mocht de rest van de avond niet op de computer. Gelukkig kan Simon zwemmen, want onze vijver is best wel diep. In de zomer zwemmen we er soms in, omdat hij rechthoekig is, en de begroeiing is maar aan 1 kant, zodat het water op een biologische wijze proper blijft. Er zwemmen ook kleine goudvisjes in.
Ja, we hebben wel een vrij grote tuin, zo'n grote rechthoekige, met een paar struikjes, maar vooral mooi groen gras, en de vijver achteraan, en daarachter wat verder links heb je ons tuinhuisje met rechts ervan de moestuin. Daar werkt mama altijd in. Ik soms ook, als ik zin heb. Het is vooral Karel die mama ermee helpt. Hij wil tuinbouw doen op school, maar hij moet van mama en papa ASO volgen omdat ze vinden dat hij er slim genoeg voor is.
Persoonlijk vind ik dat Karel moet leren wat hij later wil worden. En wie TSO doet is evenwaardig! Mama en papa denken er anders over, ze willen dat we allemaal een zo hoog mogelijk diploma halen. Karel houdt van planten en alles wat je zo in een tuin vindt. Hij heeft er ook een paar boeken over en op zijn kamer staan er een paar plantjes op de vensterbank die hij zelf heeft gekocht en ook zelf verzorgt.
Maar goed, liefste dagboek, ik ga het hierbij laten :-). Binnenkort schrijf ik weer wat meer!
Veel liefs,
Sean
xxx
zaterdag 26 mei 2007
dinsdag 22 mei 2007
De tweede dag
Hoi dagboek,
Vandaag is de tweede dag dat ik iets schrijf in mijn dagboek. Ik vind het een beetje gek om zo een dagboek bij te houden. De hele dag door maak ik dingen mee waarvan ik zeg: "Hey, dat is nog eens interessant om op te schrijven!" En dus heb ik vandaag weer wat stof om neer te pennen.
Zoals gisteren beloofd zou ik wat vertellen over mijn vrienden. Ik zal beginnen met de maten op school. In mijn klas heb ik een hele goeie vriendin. Sanne heet ze, en ik ken haar al vanaf de eerste schooldag in het eerste jaartje hier op mijn middelbare school. Hoe we elkaar hebben leren kennen? Heel gewoon. Ik was stiknerveus die dag en ik kende gewoonweg niemand. Ik kwam dus helemaal alleen toe op die grote school. Ja ik wist zelfs niet meteen waar ik mijn fiets moest zetten. Gelukkig durfde ik het vragen aan iemand uit een hoger jaar. Die grote jongen heeft me wel lief geholpen. Maar ik zie hem bijna nooit meer en ik ken zijn naam niet.
Terug naar Sanne. Die ochtend werden we in een grote zaal verwacht voor een toespraak van de directeur. Je kent dat wel, van die melige welkomstwoorden en zever. En daarna de klasverdeling. Ik zat in de moderne toen, de A-klas. Sanne ook. Toen ik voor het eerst met die gloednieuwe klasgenoten door de gangen liep naar onze klas, liep Sanne naast me. Ze lachtte vriendelijk naar me toen ik haar aankeek... en sindsdien is ze mijn soulmate. Nu al zo'n 4 jaar. We kennen elkaar door en door. Al heb ik "het" haar nog niet verteld. Al denk ik wel dat ze iets vermoedt.
Want ja, ik doe mijn best hoor, maar ik kan nu gewoon niet verliefd worden op meisjes. Ze winden me gewoon niet op. Ze zijn wel lief en het is wel leuk dat ze er zijn enzo. En ik zou, denk ik, ook niet meer zonder Sanne kunnen. Ze begrijpt me altijd als ik triest ben, en als zij triest is dan troost ik haar ook. We hebben al zoveel dingen samen gedaan. En na 4 jaar zitten we nog steeds in dezelfde klas, weliswaar niet meer naast elkaar. Maar dat is de schuld van die rotleerkrachten. We zouden teveel 'kletsen' tijdens de les. Wat weten zij daar nu van.
Maar goed, dat is Sanne ;-), mijn soulmaatje. Gelukkig woont ze niet zo ver, 10 minuutjes met mijn mountainbike en ik ben er. Ze heeft een broer van 18 jaar, Gorik. Daar heb ik nog nooit echt goed mee kennis kunnen maken, maar hij is ook vrij introvert, jammer genoeg. Ik vind het altijd fijn om nieuwe jongens te leren kennen, en meisjes ook wel. Eigenlijk is Gorik best wel knap hoor, als hij zijn hemd aanheeft en gel in zijn haar heeft gedaan. Zo'n frisse look staat hem wel.
Tennissen doe ik altijd woensdagnamiddag. Meestal met papa. Die neemt dan speciaal vrij om wat tijd voor mij te hebben. Dan gaan we samen tennissen. Ik vind het heel tof dat papa meegaat. Maar het leukste is natuurlijk dat ik hem meestal versla, haha. Ja, hij kan het niet zo goed met zijn stijve lijf. Komt ervan als je manager bent bij een IT-bedrijf, hehe. Ja, nadeel is wel dat hij elke dag een uurtje langer werkt en dan is hij pas thuis om half 8 's avonds. Soms later, als hij vergadering heeft. Dan kan het heeeeeel lang duren vooraleer hij thuiskomt. Een keertje is het half één 's nachts geweest. Dan belt hij een paar keer naar mama.
Mama vindt het best vervelend soms, maar ze is het wel al gewend. Terug naar de tennis. Daar spelen ook een paar erg mooie jongens. Tom bijvoorbeeld, rrrrrrr. Tom is er 17 geloof ik en die kan echt heel goed tennissen. Als papa geen zin meer heeft dan zet hij zich in de cafetaria en dan spelen ik en Tom meestal wel eens een partijtje. Al verlies ik dan meestal wel, hehe. Maar hij doet het dan ook echt wel zeer goed.
Zaterdagvoormiddag ga ik meestal ook wel tennissen als ik zin heb, maar dan is Tom er nooit. Wesley wel, en ik speel altijd met hem dan. Papa gaat nooit mee tennissen op zaterdag. In het weekend wil hij zoveel mogelijk bij mama zijn en haar helpen. Dan gaat hij boven stofzuigen. Wesley is even oud als ik, en zit ook op mijn school. Hij zit wel in de Latijnse dus ik zie hem nauwelijks.
Ik heb dus drie goeie vrienden: Sanne, Tom en Wesley. Maar ook in mijn klas kom ik goed overeen met de rest hoor. Ik zit nu naast Tim, omdat ik en Sanne nog steeds uit elkaar zijn gezet. Tim is wel grappig, al kan hij soms van die vreselijke winden laten. Dan liggen we meestal wel in een deuk. We zitten in de klas met 5 jongens en 7 meisjes. Tim en Sanne kennen jullie al. De drie andere jongens zijn Klaas, Rob en Joris. De 6 andere meisjes zijn Tinne, Katrien, Lynn, Sofie, Sophie (ja nog één, maar dan met ph) en Fatima. Fatima is een moslimmeisje, maar ze draagt nooit een hoofddoek, ik weet niet waarom, maakt me ook niets uit.
Maar er is nog één iemand die ik niet vermeld heb... Een jongen, die ik elke dag met zijn fiets en rugzak zie zitten op het bankje, naast de bosweg waar ik altijd langsmoet. Hij is zooo mooi en zooo lief. Hij heeft altijd van die lieve stekeltjes op zijn hoofd en zo'n coole schoenen. Ik vind hem fantastisch, maar ik weet niet waarom hij daar bijna elke dag zit. Hij zit ook niet op onze school, maar toch zit hij er als ik er om 16.15h voorbij rij. Hij is ook niet veel ouder dan mij denk ik. Ik heb hem nog niet durven aanspreken.
Toch is het moment waar ik elke dag naar uitkijk, om die lieve jongen terug te zien!!!! Ik hou van hem, maar ik durf het aan niemand te vertellen. Vandaag toen ik naar huis reed heb ik hem teruggezien maar ben gewoon doorgereden. Dat doe ik nu elke keer, en elke keer heb ik er spijt van. Zelfs als hij "Yooo" roept, is het enige dat ik doe terugglimlachen zonder iets te zeggen. Maar elke keer doet hij mijn hart sneller slaan! Als hij er eens een keertje niet zit ben ik altijd diep teleurgesteld.
Ik leer graag nieuwe mensen kennen, maar deze jongen bezorgt me zo'n harde hartkloppingen dat ik gewoon niets tegen hem durf zeggen. Maar ik hou van hem!! Zo hard!! Kon ik hem maar eens knuffelen, hij heeft zo'n mooie zachte stem!
Maar goed, liefste dagboek, nu weet je het. Ik ben homo. En al een tijdje eigenlijk, maar ik heb het steeds voor mezelf verborgen. Anyway, ik hoop dat ik hem morgen, woensdagmiddag terugzie als ik naar huis fiets! Zou ik het aan Sanne vertellen? Ik weet het niet... maar anyway.
Liefste dagboek, morgenavond schrijf ik wel verder hoe het geweest is, goed?
Hou je goed, dagboekje,
Sean
xxx
Vandaag is de tweede dag dat ik iets schrijf in mijn dagboek. Ik vind het een beetje gek om zo een dagboek bij te houden. De hele dag door maak ik dingen mee waarvan ik zeg: "Hey, dat is nog eens interessant om op te schrijven!" En dus heb ik vandaag weer wat stof om neer te pennen.
Zoals gisteren beloofd zou ik wat vertellen over mijn vrienden. Ik zal beginnen met de maten op school. In mijn klas heb ik een hele goeie vriendin. Sanne heet ze, en ik ken haar al vanaf de eerste schooldag in het eerste jaartje hier op mijn middelbare school. Hoe we elkaar hebben leren kennen? Heel gewoon. Ik was stiknerveus die dag en ik kende gewoonweg niemand. Ik kwam dus helemaal alleen toe op die grote school. Ja ik wist zelfs niet meteen waar ik mijn fiets moest zetten. Gelukkig durfde ik het vragen aan iemand uit een hoger jaar. Die grote jongen heeft me wel lief geholpen. Maar ik zie hem bijna nooit meer en ik ken zijn naam niet.
Terug naar Sanne. Die ochtend werden we in een grote zaal verwacht voor een toespraak van de directeur. Je kent dat wel, van die melige welkomstwoorden en zever. En daarna de klasverdeling. Ik zat in de moderne toen, de A-klas. Sanne ook. Toen ik voor het eerst met die gloednieuwe klasgenoten door de gangen liep naar onze klas, liep Sanne naast me. Ze lachtte vriendelijk naar me toen ik haar aankeek... en sindsdien is ze mijn soulmate. Nu al zo'n 4 jaar. We kennen elkaar door en door. Al heb ik "het" haar nog niet verteld. Al denk ik wel dat ze iets vermoedt.
Want ja, ik doe mijn best hoor, maar ik kan nu gewoon niet verliefd worden op meisjes. Ze winden me gewoon niet op. Ze zijn wel lief en het is wel leuk dat ze er zijn enzo. En ik zou, denk ik, ook niet meer zonder Sanne kunnen. Ze begrijpt me altijd als ik triest ben, en als zij triest is dan troost ik haar ook. We hebben al zoveel dingen samen gedaan. En na 4 jaar zitten we nog steeds in dezelfde klas, weliswaar niet meer naast elkaar. Maar dat is de schuld van die rotleerkrachten. We zouden teveel 'kletsen' tijdens de les. Wat weten zij daar nu van.
Maar goed, dat is Sanne ;-), mijn soulmaatje. Gelukkig woont ze niet zo ver, 10 minuutjes met mijn mountainbike en ik ben er. Ze heeft een broer van 18 jaar, Gorik. Daar heb ik nog nooit echt goed mee kennis kunnen maken, maar hij is ook vrij introvert, jammer genoeg. Ik vind het altijd fijn om nieuwe jongens te leren kennen, en meisjes ook wel. Eigenlijk is Gorik best wel knap hoor, als hij zijn hemd aanheeft en gel in zijn haar heeft gedaan. Zo'n frisse look staat hem wel.
Tennissen doe ik altijd woensdagnamiddag. Meestal met papa. Die neemt dan speciaal vrij om wat tijd voor mij te hebben. Dan gaan we samen tennissen. Ik vind het heel tof dat papa meegaat. Maar het leukste is natuurlijk dat ik hem meestal versla, haha. Ja, hij kan het niet zo goed met zijn stijve lijf. Komt ervan als je manager bent bij een IT-bedrijf, hehe. Ja, nadeel is wel dat hij elke dag een uurtje langer werkt en dan is hij pas thuis om half 8 's avonds. Soms later, als hij vergadering heeft. Dan kan het heeeeeel lang duren vooraleer hij thuiskomt. Een keertje is het half één 's nachts geweest. Dan belt hij een paar keer naar mama.
Mama vindt het best vervelend soms, maar ze is het wel al gewend. Terug naar de tennis. Daar spelen ook een paar erg mooie jongens. Tom bijvoorbeeld, rrrrrrr. Tom is er 17 geloof ik en die kan echt heel goed tennissen. Als papa geen zin meer heeft dan zet hij zich in de cafetaria en dan spelen ik en Tom meestal wel eens een partijtje. Al verlies ik dan meestal wel, hehe. Maar hij doet het dan ook echt wel zeer goed.
Zaterdagvoormiddag ga ik meestal ook wel tennissen als ik zin heb, maar dan is Tom er nooit. Wesley wel, en ik speel altijd met hem dan. Papa gaat nooit mee tennissen op zaterdag. In het weekend wil hij zoveel mogelijk bij mama zijn en haar helpen. Dan gaat hij boven stofzuigen. Wesley is even oud als ik, en zit ook op mijn school. Hij zit wel in de Latijnse dus ik zie hem nauwelijks.
Ik heb dus drie goeie vrienden: Sanne, Tom en Wesley. Maar ook in mijn klas kom ik goed overeen met de rest hoor. Ik zit nu naast Tim, omdat ik en Sanne nog steeds uit elkaar zijn gezet. Tim is wel grappig, al kan hij soms van die vreselijke winden laten. Dan liggen we meestal wel in een deuk. We zitten in de klas met 5 jongens en 7 meisjes. Tim en Sanne kennen jullie al. De drie andere jongens zijn Klaas, Rob en Joris. De 6 andere meisjes zijn Tinne, Katrien, Lynn, Sofie, Sophie (ja nog één, maar dan met ph) en Fatima. Fatima is een moslimmeisje, maar ze draagt nooit een hoofddoek, ik weet niet waarom, maakt me ook niets uit.
Maar er is nog één iemand die ik niet vermeld heb... Een jongen, die ik elke dag met zijn fiets en rugzak zie zitten op het bankje, naast de bosweg waar ik altijd langsmoet. Hij is zooo mooi en zooo lief. Hij heeft altijd van die lieve stekeltjes op zijn hoofd en zo'n coole schoenen. Ik vind hem fantastisch, maar ik weet niet waarom hij daar bijna elke dag zit. Hij zit ook niet op onze school, maar toch zit hij er als ik er om 16.15h voorbij rij. Hij is ook niet veel ouder dan mij denk ik. Ik heb hem nog niet durven aanspreken.
Toch is het moment waar ik elke dag naar uitkijk, om die lieve jongen terug te zien!!!! Ik hou van hem, maar ik durf het aan niemand te vertellen. Vandaag toen ik naar huis reed heb ik hem teruggezien maar ben gewoon doorgereden. Dat doe ik nu elke keer, en elke keer heb ik er spijt van. Zelfs als hij "Yooo" roept, is het enige dat ik doe terugglimlachen zonder iets te zeggen. Maar elke keer doet hij mijn hart sneller slaan! Als hij er eens een keertje niet zit ben ik altijd diep teleurgesteld.
Ik leer graag nieuwe mensen kennen, maar deze jongen bezorgt me zo'n harde hartkloppingen dat ik gewoon niets tegen hem durf zeggen. Maar ik hou van hem!! Zo hard!! Kon ik hem maar eens knuffelen, hij heeft zo'n mooie zachte stem!
Maar goed, liefste dagboek, nu weet je het. Ik ben homo. En al een tijdje eigenlijk, maar ik heb het steeds voor mezelf verborgen. Anyway, ik hoop dat ik hem morgen, woensdagmiddag terugzie als ik naar huis fiets! Zou ik het aan Sanne vertellen? Ik weet het niet... maar anyway.
Liefste dagboek, morgenavond schrijf ik wel verder hoe het geweest is, goed?
Hou je goed, dagboekje,
Sean
xxx
maandag 21 mei 2007
Examens, examens, examens
Liefste dagboek,
Vandaag is het de eerste keer dat ik eens een dagboek begin bij te houden. Ik heb het nog nooit eerder geprobeerd maar ik ga het nu toch maar eens een keertje proberen, omdat zoveel mensen het doen. Iedereen maakt dingen mee die je graag wil onthouden en bijhouden. En daarom doe ik dit nu maar eens.
Ik hoop dat mama mijn dagboek niet vindt, want ze mag zeker niet lezen wat ik hier allemaal in schrijf. Dit is mijn dagboekje. Mama zou toch alleen maar afkomen met zogenaamde "tips" om mijn sociale relaties beter te verzorgen, of ze zou gewoon geshockeerd zijn over wat ik allemaal zeg of doe.
Daarom bewaar ik je, liefste dagboek, op een veilige plek, waarvan ik zeker weet dat niemand er ooit zal gaan zoeken! Ja, ik weet het, ik ben soms een beetje bang dat mensen me té goed gaan kennen. Zeker nadat er verleden week iets geks in gebeurd, maar dat durf ik nu hier niet meteen te gaan neerschrijven. Dat probeer ik morgen wel.
Vandaag is het maandag, dus ik ben weer naar school geweest. Het zit er bijna op, nog even en de examens zijn er. Pffft zo rap. Maar daarna is het vakantie, joepie! Er zijn plannen voor Mallorca. Ik hoop dat die doorgaan... Papa heeft nog steeds niets geboekt en ook mama heeft het er niet meer over. Maar we zien nog wel.
Ik ga morgen wat meer vertellen over mijn vrienden, dat beloof ik. Ik ga het hier voorlopig nog bij laten, bij deze eerste bladzijde in mijn dagboek, maar ik beloof je dat ik zeker wat meer ga schrijven de komende dagen. Want ooooh ja, het zijn heerlijke momenten!!! Morgen schrijf ik beslist wat meer! Dat is beloofd ;-).
Je goede vriend en vertrouwen,
Sean
xxx
Vandaag is het de eerste keer dat ik eens een dagboek begin bij te houden. Ik heb het nog nooit eerder geprobeerd maar ik ga het nu toch maar eens een keertje proberen, omdat zoveel mensen het doen. Iedereen maakt dingen mee die je graag wil onthouden en bijhouden. En daarom doe ik dit nu maar eens.
Ik hoop dat mama mijn dagboek niet vindt, want ze mag zeker niet lezen wat ik hier allemaal in schrijf. Dit is mijn dagboekje. Mama zou toch alleen maar afkomen met zogenaamde "tips" om mijn sociale relaties beter te verzorgen, of ze zou gewoon geshockeerd zijn over wat ik allemaal zeg of doe.
Daarom bewaar ik je, liefste dagboek, op een veilige plek, waarvan ik zeker weet dat niemand er ooit zal gaan zoeken! Ja, ik weet het, ik ben soms een beetje bang dat mensen me té goed gaan kennen. Zeker nadat er verleden week iets geks in gebeurd, maar dat durf ik nu hier niet meteen te gaan neerschrijven. Dat probeer ik morgen wel.
Vandaag is het maandag, dus ik ben weer naar school geweest. Het zit er bijna op, nog even en de examens zijn er. Pffft zo rap. Maar daarna is het vakantie, joepie! Er zijn plannen voor Mallorca. Ik hoop dat die doorgaan... Papa heeft nog steeds niets geboekt en ook mama heeft het er niet meer over. Maar we zien nog wel.
Ik ga morgen wat meer vertellen over mijn vrienden, dat beloof ik. Ik ga het hier voorlopig nog bij laten, bij deze eerste bladzijde in mijn dagboek, maar ik beloof je dat ik zeker wat meer ga schrijven de komende dagen. Want ooooh ja, het zijn heerlijke momenten!!! Morgen schrijf ik beslist wat meer! Dat is beloofd ;-).
Je goede vriend en vertrouwen,
Sean
xxx
Abonneren op:
Posts (Atom)