Liefste dagboek,
De vakantie gaat zo snel! Nog even en de eerste week zit er al weer op. De tijd vliegt als je je amuseert, niet ;-)? Vandaag is Wesley niet bij ons gekomen, maar ik ben wel naar hem toegefietst. Zoals ik eerder al schreef is hij vaak alleen, want zijn ouders werken heel lang. Soms is hij er wel triest om, ookal is hij graag bij ons en is hij altijd welkom van mama. Hij mist zijn vader. Zijn vader is topmanager bij Fortis, en werkt vaak tot 's avonds laat zoals mijn vader, die ook manager is. Wat Wesley's moeder doet van werk weet ik niet, maar ook zij komt pas heel laat thuis waardoor Wesley altijd zelf voor zijn eten moet zorgen.
Ja, Wesley is al een heel zelfstandige jongen, die kan alles: koken, wassen, kuisen, enz. Dat is wel goed, maar wie is er bij hem als hij over zichzelf wil vertellen? Ik begrijp een beetje hoe hij zich soms voelt, omdat papa ook altijd zo laat thuiskomt. Homo's zijn veel betere managers! Die moeten meestal niet voor kinderen zorgen, en zo kunnen ze ook geen kinderen triestig alleen laten. Maar het is ook, denk ik, in het belang van het bedrijf dat ze een homo een topfunctie geven! Homo's hebben een vrouwelijke kant in hun hersenen waardoor ze het sneller opmerken als een ander personeelslid zich niet zo goed in zijn vel voelt, en daardoor kunnen ze sneller een medewerker proberen te motiveren waardoor die optimaal presteert.
Er is zelfs nog een derde reden waarom ik denk dat het beter zou zijn dat ze een homo een topfunctie geven in een bedrijf. Homo's spenderen meer aandacht aan hun uiterlijk waardoor de klant sowieso meer geplezierd wordt, wat dus leidt tot betere zakelijke relaties. Ook vrouwen zouden zich meer op hun gemak voelen als hun baas of manager een homo is, en mannen ook want een homo is meestal wel vriendelijker en socialer. At least, that's what I think ;-).
Nu ja, ik schrijf dit maar omdat ik wil dat papa wat weer thuis zou zijn! Ik denk ook dat mama dat fijner zou vinden. Hij verdient wel veel geld, en dat is ook wel leuk, maar het zou zoveel keren leuker zijn als hij er gewoon was, thuis! En dat hij eens tijd heeft om te praten. Zo'n lang gesprek over koetjes en kalfjes. Dat zou ik heerlijk vinden! Met Wesley kan ik trouwens wel praten, nu ik eraan denk. Ook met Sanne, maar die gesprekken zijn anders dan wat je tegen je vader zegt.
Sanne, de hele dag heb ik niets van haar gehoord en maak me wel een beetje zorgen... Maar misschien maak ik me iets teveel zorgen, Sanne die redt zich wel. Hoop ik toch... Anyway, ik ben de hele dag bijna bij Wesley geweest en we hebben ons rot geamuseerd! Hij heeft wat foute muziek opgezet en we hebben ons verkleed als Debby en Nancy en door de huiskamer gedanst. Het was gewoon de max! Hij heeft een mooi huis. Het is niet zo heel groot maar het is heel gezellig ingericht. Zo fris en clean, en modern. En ze hebben ook zo'n lekker groot TV-scherm, hihi. We hebben ook naar een dvd'tje gekeken van The Adam's Family. Wesley is er gek op!
We zijn niet gaan fietsen met z'n tweeën want het weer zit nog altijd niet echt mee. Er is ook flink wat wind en als het dan nog eens gaat regenen kan het niet meer gezellig zijn denk ik. Wesley krijgt volgende week zijn nieuwe pc! En hij heeft het me al in geuren en kleuren uitgelegd, hehe. Maar dat geeft niet want ik ben ook wel dol op computers. Jaja, een quadcore processor, een 20 inch scherm, 2 GB RAM geheugen, 500GB + 320GB harde schijf, en de beste videokaart van nVidia die er momenteel op de markt te vinden is! En hij heeft er ook nog een fysieke versneller in laten steken. Alles tesamen kost het wonderding zo'n 4600 EUR, BTW en levering inbegrepen. Nogal de moeite hé ;-). Dan kom ik elke dag bij hem meespelen!!
Daarjuist kreeg ik telefoon van Tom, om te vragen of ik nu naar dat tennistoernooi kwam kijken. Ik heb hem verzekerd dat ik er zeker zal zijn want Wesley is er ook ;-). Hij was heel erg blij en heeft me beloofd dat hij me zeker eens uitnodigt om nog eens samen te gaan spelen ergens in de vakantie.
Zo, dagboekje, ik denk dat ik nu het belangrijkste heb verteld, buiten dat Simon deze ochtend stiekem mijn kamer is binnengedrongen terwijl ik nog lag te slapen en zonder te vragen mijn CD-ROM heeft gepikt van The Sims 2! Ik kan er niet tegen als hij aan mijn spullen zit zonder te vragen. En als ik me dan boos maak zegt mama altijd: "Ja Sean, je moet leren delen met je kleine broertje; Ja Sean, niet zo lichtgeraakt zijn; Ja Sean, gun een ander ook eens iets; Ja Sean dit...; Ja Sean dat..." Maar ik wíl delen!!! Hij mag er altijd op spelen, maar ik wil dat hij dat eerst vraagt zodat ik weet waar het ligt en het wel degelijk heelhuids terugkomt! Ja, Karel had eens mijn spelletje van Driv3r zomaar uitgeleend aan een vriendje, en ik wist van niets. En maar zoeken en zoeken, en dan blijkt dat je bezittingen waar je zo lang zakgeld voor hebt gespaard roekeloos aan een paar preteens wordt uitgeleend!!! En dan geeft mama mij nog de schuld, dan heb ik zogezegd mijn spelletjes niet goed weggelegd en laten rondslingeren. Maar het ligt in mìjn kamer verdomme!!!
Nu ja, ze liggen nu in mijn kast onderaan, maar als ze ernaar zoeken vinden ze het wel meteen natuurlijk. Gelukkig is Céline veel braver, die houdt zich tenminste bezig met poppen en niet met mijn digitale schijfjes, die is tenminste rationeel ;-).
Dagboekje, hier rond ik af. Hopelijk gebeurt er morgen weer wat leuks en dan schrijf ik dat zeker op!
Veel liefs,
Sean
xxx
donderdag 5 juli 2007
woensdag 4 juli 2007
Angstig en blijheid, een vreemde cocktail
Liefste dagboek,
Gisteren ben ik bij Sanne geweest, zoals voorzien. Ik heb haar haarspeld teruggegeven en heb dan van de gelegenheid gebruik gemaakt om eens naar haar te luisteren. Het gaat niet zo goed met haar, zoals ik al verteld heb. Dat had ik wel gemerkt de laatste weken, maar het blijft aanhouden en daarom was ik gisteren maar eens naar haar toegefietst om te luisteren.
Eerst wilde ze niets zeggen... Alles was in orde, zei ze. Niets aan de hand, bleef ze volhouden. Maar ik ken Sanne! En als homo heb ik uiteraard een vrouwelijke kant met een vrouwelijke intuïtie die zegt: hier klopt iets niet. Sinds de scheiding is haar mama veel veranderd. Ze is verbitterd en doet ook maar half-vriendelijk tegen me. En toen begon Sanne te vertellen...
Iets te luid de trap af en haar mama stormt naar haar toe! "KAN HET WAT RUSTIGER!" schreeuwt ze dan. "'t Is altijd hetzelfde, altijd moet ge die trap afstormen als een stinkend varken!". En dan komt het moment dat Sanne erop inging... "Ach mens, doe ne keer normaal" en ze trok er een vies gezicht bij waarbij ze haar tong uitstak. Haar mama is dan ontploft. Ze pakte haar vast en duwde haar tegen de muur. Vervolgens nam ze haar bij de haren en trok haar de woonkamer in. "GA IN DE ZETEL ZITTEN, VERWEND NEST".
Eenieder ander zou doodsbenauwd zijn en in die zetel stilletjes gaan zitten, maar dat deed Sanne niet, ze schreeuwde om losgelaten te worden en stampte met haar benen. Haar moeder werd nog razender dan ze al was en balde haar vuisten. Ze bonkte op haar rug, in haar buik, gaf hevige kletsen in haar zicht. Sanne gilde van de pijn. "Hou op, hou op!" schreeuwde ze. Ze viel op de grond maar dat hield haar moeder niet tegen. Ze bleef meppen uitdelen totdat Sanne eindelijk stilviel. Dan pas heeft ze Sanne losgelaten en is naar boven gegaan.
Daar heeft ze nog een tijdje gelegen, tot ze weer bij haar positieven kwam. Dat gebeurde dus enkele dagen geleden, en het was niet de eerste keer dat haar mama voor een kleinigheid uitvliegt. Sanne is heel bang, en ik ben de enige aan wie ze het heeft durven vertellen. Ik vind het erg dat ze al die tijd tegen me gezwegen heeft. Nu pas, op een moment waarbij ze er niet meer aan uit geraakt vertelt ze het aan mij, haar beste vriend.
Ik weet niet wat ik moet doen, ik had nooit verwacht dat haar moeder haar dit zou aandoen, want vroeger deed ze zulke dingen nooit. En Sanne denkt dat het haar schuld is. Als ze niet van die trap was gestormd was er misschien niets gebeurd, denkt ze... Ze neemt alle schuld op zich, maar ik denk dat het niet haar schuld is van wat er nu gebeurt. Anyway, we zien wel.
Er moet iets veranderen, dat is zeker, want het duurt toch al zo lang. Als het van mij afhing kwam Sanne bij ons wonen, maar ja.
Dagboek, los van de problemen van Sanne is het vandaag toch nog leuk geweest. Want raad eens wie er langskwam ;-). Wesleyyyy, joepie. En hij had zo'n mooi groen T-shirt aan! Hij droeg ook zo'n mooi halskettinkje en hij had zoals altijd gel in zijn haar. Ik vond hem geweldig. Hij verveelde zich thuis, dus hij kwam af op de fiets. Hij is ook vaak alleen thuis, en bij ons is hij altijd welkom. Ook mama mag hem graag! We hebben samen wat op de PlayStation3 gespeeld, en op de computer gespeeld enzo... Ik vind het fijn als hij naast me zit en zich amuseert. Ergens geeft het me een heel goed gevoel als hij blij is en vrolijk. Ik moet toegeven dat ik hem soms op de PS3 hem laat winnen, gewoon om hem te zien juichen en op en neer te zien springen, hihi.
Tennissen zit er niet meer in voor de vakantie, wegens toernooien waar ik niet aan deelneem. Wesley wel en hij speelt komende zaterdag zijn eerste wedstrijd. Hij heeft me gevraagd om te komen supporteren en dat ga ik ook doen. Ik ga ook Sanne proberen mee te krijgen, als ze wil... en mag... Dat zien we dan nog wel. Maar Tom gaat er alleszins ook zijn zaterdag, want hij speelt ook!
Wesley is hier trouwens nog steeds, hij is weer blijven eten. Mama had gebakken aardappeltjes met appelmoes en sla gemaakt en het was heel goed. Hij zit even op msn op de computer nu ik hier in mijn dagboek schrijf. Ik denk dat ik maar eens ga kijken waar mijn maatje zit...
Lief dagboekje, hier rond ik af, maar morgen schrijf ik wel weer over wat er ondertussen is gebeurd ;-).
Veel liefs,
Sean
xxx
Gisteren ben ik bij Sanne geweest, zoals voorzien. Ik heb haar haarspeld teruggegeven en heb dan van de gelegenheid gebruik gemaakt om eens naar haar te luisteren. Het gaat niet zo goed met haar, zoals ik al verteld heb. Dat had ik wel gemerkt de laatste weken, maar het blijft aanhouden en daarom was ik gisteren maar eens naar haar toegefietst om te luisteren.
Eerst wilde ze niets zeggen... Alles was in orde, zei ze. Niets aan de hand, bleef ze volhouden. Maar ik ken Sanne! En als homo heb ik uiteraard een vrouwelijke kant met een vrouwelijke intuïtie die zegt: hier klopt iets niet. Sinds de scheiding is haar mama veel veranderd. Ze is verbitterd en doet ook maar half-vriendelijk tegen me. En toen begon Sanne te vertellen...
Iets te luid de trap af en haar mama stormt naar haar toe! "KAN HET WAT RUSTIGER!" schreeuwt ze dan. "'t Is altijd hetzelfde, altijd moet ge die trap afstormen als een stinkend varken!". En dan komt het moment dat Sanne erop inging... "Ach mens, doe ne keer normaal" en ze trok er een vies gezicht bij waarbij ze haar tong uitstak. Haar mama is dan ontploft. Ze pakte haar vast en duwde haar tegen de muur. Vervolgens nam ze haar bij de haren en trok haar de woonkamer in. "GA IN DE ZETEL ZITTEN, VERWEND NEST".
Eenieder ander zou doodsbenauwd zijn en in die zetel stilletjes gaan zitten, maar dat deed Sanne niet, ze schreeuwde om losgelaten te worden en stampte met haar benen. Haar moeder werd nog razender dan ze al was en balde haar vuisten. Ze bonkte op haar rug, in haar buik, gaf hevige kletsen in haar zicht. Sanne gilde van de pijn. "Hou op, hou op!" schreeuwde ze. Ze viel op de grond maar dat hield haar moeder niet tegen. Ze bleef meppen uitdelen totdat Sanne eindelijk stilviel. Dan pas heeft ze Sanne losgelaten en is naar boven gegaan.
Daar heeft ze nog een tijdje gelegen, tot ze weer bij haar positieven kwam. Dat gebeurde dus enkele dagen geleden, en het was niet de eerste keer dat haar mama voor een kleinigheid uitvliegt. Sanne is heel bang, en ik ben de enige aan wie ze het heeft durven vertellen. Ik vind het erg dat ze al die tijd tegen me gezwegen heeft. Nu pas, op een moment waarbij ze er niet meer aan uit geraakt vertelt ze het aan mij, haar beste vriend.
Ik weet niet wat ik moet doen, ik had nooit verwacht dat haar moeder haar dit zou aandoen, want vroeger deed ze zulke dingen nooit. En Sanne denkt dat het haar schuld is. Als ze niet van die trap was gestormd was er misschien niets gebeurd, denkt ze... Ze neemt alle schuld op zich, maar ik denk dat het niet haar schuld is van wat er nu gebeurt. Anyway, we zien wel.
Er moet iets veranderen, dat is zeker, want het duurt toch al zo lang. Als het van mij afhing kwam Sanne bij ons wonen, maar ja.
Dagboek, los van de problemen van Sanne is het vandaag toch nog leuk geweest. Want raad eens wie er langskwam ;-). Wesleyyyy, joepie. En hij had zo'n mooi groen T-shirt aan! Hij droeg ook zo'n mooi halskettinkje en hij had zoals altijd gel in zijn haar. Ik vond hem geweldig. Hij verveelde zich thuis, dus hij kwam af op de fiets. Hij is ook vaak alleen thuis, en bij ons is hij altijd welkom. Ook mama mag hem graag! We hebben samen wat op de PlayStation3 gespeeld, en op de computer gespeeld enzo... Ik vind het fijn als hij naast me zit en zich amuseert. Ergens geeft het me een heel goed gevoel als hij blij is en vrolijk. Ik moet toegeven dat ik hem soms op de PS3 hem laat winnen, gewoon om hem te zien juichen en op en neer te zien springen, hihi.
Tennissen zit er niet meer in voor de vakantie, wegens toernooien waar ik niet aan deelneem. Wesley wel en hij speelt komende zaterdag zijn eerste wedstrijd. Hij heeft me gevraagd om te komen supporteren en dat ga ik ook doen. Ik ga ook Sanne proberen mee te krijgen, als ze wil... en mag... Dat zien we dan nog wel. Maar Tom gaat er alleszins ook zijn zaterdag, want hij speelt ook!
Wesley is hier trouwens nog steeds, hij is weer blijven eten. Mama had gebakken aardappeltjes met appelmoes en sla gemaakt en het was heel goed. Hij zit even op msn op de computer nu ik hier in mijn dagboek schrijf. Ik denk dat ik maar eens ga kijken waar mijn maatje zit...
Lief dagboekje, hier rond ik af, maar morgen schrijf ik wel weer over wat er ondertussen is gebeurd ;-).
Veel liefs,
Sean
xxx
maandag 2 juli 2007
Skinheads
Liefste dagboek,
Deze namiddag ben ik dan, zoals gisteren gezegd, gaan zwemmen met Wesley in het zwembad. Ook Sanne is toch meegegaan. Toen ik haar belde had ze net slaande ruzie met haar mama, lol. Daardoor is ze uiteindelijk toch meegegaan, gewoon om thuis even weg te gaan. Ik heb het gevoel dat het de laatste tijd niet zo goed gaat met Sanne thuis, maar anyway.
We hebben geluk gehad. Toen we aankwamen met ons drieën en net binnen waren begon het te gieten! Nu maakte dat eigenlijk toch niet veel uit want een kwartier later waren we toch kletsnat toen we in het water sprongen. Er was niet zo veel volk, dus het was heel fijn. Ik ben zelfs samen met Wesley in het stoombad geweest! We zaten daar alleen met ons tweetjes...
Mijn fantasie sloeg een beetje op hol toen. Waarschijnlijk door de warmte, hihi. Ja, Wesley is best een lieve jongen en dacht na over hoe het zou zijn om naast hem te zitten en dan met mijn hand over zijn buikje te gaan en hem zachtjes in zijn nek te kussen, en dan na een tijdje mijn hand naar beneden laten zakken, in zijn donkerblauwe zwemshortje. Helaas, het was maar een gedachtespinsel van me :).
Liefste dagboek, ik heb me rotgeamuseerd met mijn twee goede vrienden, maar toch ben ik even bang geweest! Toen we zo rond half vijf weer buitengingen stonden er een paar skinheads op de parking. We moesten daar gelukkig niet zijn omdat de fietsen naast de ingang stonden, maar toch schrikten ze me af.
Soms zie ik op YouTube van die filmpjes hoe skinheads vreemdelingen in Moskou genadeloos in mekaar slaan of zelfs gruwelijk vermoorden. Ze zijn racistisch en enorm anti-homo. Ik weet zeker dat als ze wisten dat ik homo was ze zeker achter me aan hadden gezeten. Gelukkig was dat niet het geval. Ze droegen alledrie zo'n zwarte pull met daarop in het rood "Hellraiser".
Nu ja, moest ik ooit problemen hebben dan zou Sanne of Wesley zeker meteen 101 bellen. Maar soit, we zijn veilig en wel thuisgekomen. Wesley zit beneden nog op de PlayStation 3 te spelen maar Sanne is al naar huis. Wesley eet straks ook mee want zijn ouders werken heel erg laat. Ik vind het fijn als Wesley er is want meestal willen Karel en Simon niet met me spelen, en Celine speelt alleen maar met barbiepoppen dus daar heb ik niets aan.
Dagboek, ik maak me zorgen om Sanne, sinds de vakantie begonnen is, is ze opeens veel stiller. Ik weet dat haar ouders sinds enkele weken gescheiden zijn en ik merk dat Sanne eronder lijdt. Vooral de herinneringen van de slaande ruzies tussen haar mama en papa maken het haar moeilijk. Morgen ga ik eens tot bij Sanne fietsen. Ik heb toch een excuus want ze is één van haar haarspelden vergeten. Dat breng ik morgen terug en ik ga van de gelegenheid eens gebruik maken om eens naar haar te luisteren.
Zo, liefste dagboek, ik ga dadelijk eten dus ik rond hier af. Joepie, rijst met zoetzure saus, de specialiteit van mama! Ook Wesley is er dol op. Morgen vertel ik zeker hoe het is geweest met Sanne.
Veel liefs,
Sean
xxx
Deze namiddag ben ik dan, zoals gisteren gezegd, gaan zwemmen met Wesley in het zwembad. Ook Sanne is toch meegegaan. Toen ik haar belde had ze net slaande ruzie met haar mama, lol. Daardoor is ze uiteindelijk toch meegegaan, gewoon om thuis even weg te gaan. Ik heb het gevoel dat het de laatste tijd niet zo goed gaat met Sanne thuis, maar anyway.
We hebben geluk gehad. Toen we aankwamen met ons drieën en net binnen waren begon het te gieten! Nu maakte dat eigenlijk toch niet veel uit want een kwartier later waren we toch kletsnat toen we in het water sprongen. Er was niet zo veel volk, dus het was heel fijn. Ik ben zelfs samen met Wesley in het stoombad geweest! We zaten daar alleen met ons tweetjes...
Mijn fantasie sloeg een beetje op hol toen. Waarschijnlijk door de warmte, hihi. Ja, Wesley is best een lieve jongen en dacht na over hoe het zou zijn om naast hem te zitten en dan met mijn hand over zijn buikje te gaan en hem zachtjes in zijn nek te kussen, en dan na een tijdje mijn hand naar beneden laten zakken, in zijn donkerblauwe zwemshortje. Helaas, het was maar een gedachtespinsel van me :).
Liefste dagboek, ik heb me rotgeamuseerd met mijn twee goede vrienden, maar toch ben ik even bang geweest! Toen we zo rond half vijf weer buitengingen stonden er een paar skinheads op de parking. We moesten daar gelukkig niet zijn omdat de fietsen naast de ingang stonden, maar toch schrikten ze me af.
Soms zie ik op YouTube van die filmpjes hoe skinheads vreemdelingen in Moskou genadeloos in mekaar slaan of zelfs gruwelijk vermoorden. Ze zijn racistisch en enorm anti-homo. Ik weet zeker dat als ze wisten dat ik homo was ze zeker achter me aan hadden gezeten. Gelukkig was dat niet het geval. Ze droegen alledrie zo'n zwarte pull met daarop in het rood "Hellraiser".
Nu ja, moest ik ooit problemen hebben dan zou Sanne of Wesley zeker meteen 101 bellen. Maar soit, we zijn veilig en wel thuisgekomen. Wesley zit beneden nog op de PlayStation 3 te spelen maar Sanne is al naar huis. Wesley eet straks ook mee want zijn ouders werken heel erg laat. Ik vind het fijn als Wesley er is want meestal willen Karel en Simon niet met me spelen, en Celine speelt alleen maar met barbiepoppen dus daar heb ik niets aan.
Dagboek, ik maak me zorgen om Sanne, sinds de vakantie begonnen is, is ze opeens veel stiller. Ik weet dat haar ouders sinds enkele weken gescheiden zijn en ik merk dat Sanne eronder lijdt. Vooral de herinneringen van de slaande ruzies tussen haar mama en papa maken het haar moeilijk. Morgen ga ik eens tot bij Sanne fietsen. Ik heb toch een excuus want ze is één van haar haarspelden vergeten. Dat breng ik morgen terug en ik ga van de gelegenheid eens gebruik maken om eens naar haar te luisteren.
Zo, liefste dagboek, ik ga dadelijk eten dus ik rond hier af. Joepie, rijst met zoetzure saus, de specialiteit van mama! Ook Wesley is er dol op. Morgen vertel ik zeker hoe het is geweest met Sanne.
Veel liefs,
Sean
xxx
zondag 1 juli 2007
Vakantieeeeee Whoehoew!
Liefste dagboek,
Eindelijk schrijf ik weer! Door de examens heb ik je een tijdje weggelegd zodat ik niet teveel aan die jongen van het bankje moet denken. Maar het is eindelijk vakantieeee! Heerlijk!
Ook mijn rapport was heel erg goed! Vooral wiskunde was een groot succes! Ik had maar liefst 86%. Mama was heel erg tevreden. Al was ik wel bijna gebuisd voor Frans... Net 51%, met de hakken over de sloot dus. Maar ach, A-attest is A-attest. Talen liggen me niet echt. Wiskunde wel, en ook economie, daarop had ik 75% en was meteen de eerste van de klas.
Ondanks het goede rapport en de 50 euro extra zakgeld die ik heb gekregen daarvoor, voel ik me toch een klein beetje triest. Die lieve jongen van het bankje waar ik elke dag voorbij fiets zit er nooit meer. Hij zal toch niet dood zijn? Ik mag er niet aan denken. Zo'n lieve sexy jongen met zo'n mooi halskettinkje, piekjes en een mooi hemd en jeansbroek.
Ik weet ondertussen wel al wat ik in de derde graag ga doen op school, Economie - Wiskunde. Ik doe het zo graag, dus waarom zou ik iets anders kiezen? Karel moet van mama verder doen in het ASO, ookal heeft hij gevraagd of hij tuinbouw mag gaan doen. Hij mocht niet en dat vind ik heel flauw van mama, maarja.
Simon gaat vanaf volgend schooljaar naar het eerste middelbaar, ik hoop dat hij het leuk zal vinden. Ik weet nog mijn eerste dag op de middelbare school... lol, ik wist niet waar ik mijn fiets moest stallen, maar daarover had ik al verteld, niet?
Ik ben ook geslaagd op de academie voor dictie en voordracht! Voor dictie had ik zelfs 83%! Wesley doet het wel beter dan mij, hij heeft 86%. Ja, Wesley zit bij me in de klas, maar die doet er ook veel meer voor. Hij doet ook toneel op school, maar ik ben ermee gestopt. Het is een beetje teveel anders.
Morgen ga ik samen met Wesley ook gaan zwemmen in het zwembad. Het worden warme dagen hé. We hebben afgesproken om half twee, hij komt me halen met zijn fiets. Ik kijk er al naar uit, misschien gaat Sanne ook mee maar ik moet haar nog bellen morgen. Anyway, we zien wel, ik zal er zeker over vertellen, dat is beloofd ;-).
Lieve dagboek, hier rond ik af. Het is fijn weer te schrijven!! Tot morgen ;-)
Hou je goed dagboekje,
Sean
xxx
Eindelijk schrijf ik weer! Door de examens heb ik je een tijdje weggelegd zodat ik niet teveel aan die jongen van het bankje moet denken. Maar het is eindelijk vakantieeee! Heerlijk!
Ook mijn rapport was heel erg goed! Vooral wiskunde was een groot succes! Ik had maar liefst 86%. Mama was heel erg tevreden. Al was ik wel bijna gebuisd voor Frans... Net 51%, met de hakken over de sloot dus. Maar ach, A-attest is A-attest. Talen liggen me niet echt. Wiskunde wel, en ook economie, daarop had ik 75% en was meteen de eerste van de klas.
Ondanks het goede rapport en de 50 euro extra zakgeld die ik heb gekregen daarvoor, voel ik me toch een klein beetje triest. Die lieve jongen van het bankje waar ik elke dag voorbij fiets zit er nooit meer. Hij zal toch niet dood zijn? Ik mag er niet aan denken. Zo'n lieve sexy jongen met zo'n mooi halskettinkje, piekjes en een mooi hemd en jeansbroek.
Ik weet ondertussen wel al wat ik in de derde graag ga doen op school, Economie - Wiskunde. Ik doe het zo graag, dus waarom zou ik iets anders kiezen? Karel moet van mama verder doen in het ASO, ookal heeft hij gevraagd of hij tuinbouw mag gaan doen. Hij mocht niet en dat vind ik heel flauw van mama, maarja.
Simon gaat vanaf volgend schooljaar naar het eerste middelbaar, ik hoop dat hij het leuk zal vinden. Ik weet nog mijn eerste dag op de middelbare school... lol, ik wist niet waar ik mijn fiets moest stallen, maar daarover had ik al verteld, niet?
Ik ben ook geslaagd op de academie voor dictie en voordracht! Voor dictie had ik zelfs 83%! Wesley doet het wel beter dan mij, hij heeft 86%. Ja, Wesley zit bij me in de klas, maar die doet er ook veel meer voor. Hij doet ook toneel op school, maar ik ben ermee gestopt. Het is een beetje teveel anders.
Morgen ga ik samen met Wesley ook gaan zwemmen in het zwembad. Het worden warme dagen hé. We hebben afgesproken om half twee, hij komt me halen met zijn fiets. Ik kijk er al naar uit, misschien gaat Sanne ook mee maar ik moet haar nog bellen morgen. Anyway, we zien wel, ik zal er zeker over vertellen, dat is beloofd ;-).
Lieve dagboek, hier rond ik af. Het is fijn weer te schrijven!! Tot morgen ;-)
Hou je goed dagboekje,
Sean
xxx
zaterdag 26 mei 2007
Tennissen is vermoeiend
Liefste dagboek,
Sorry dat ik enkele dagen niet heb geschreven, maar ik was een beetje triest. Woensdagmiddag, donderdag- en vrijdagavond zat mijn liefste schat niet op de bank, en dat was een diepe teleurstelling. Daarom dat ik weinig zin had om te schrijven. We zijn nu zaterdagavond en ben deze voormiddag weer gaan tennissen!
Woensdagnamiddag ben ik alleen moeten gaan tennissen, papa had teveel werk om vrijaf te nemen, en hij had nog een belangrijke vergadering. Niet zo erg, want Tom was er ook en ik heb de hele tijd met hem gespeeld. Ik was de hele tijd aan het verliezen, totdat het laatste partijtje gespeeld werd. Tom had al zodanig veel energie verloren zodat ik hem toch nog klein heb gekregen.
Even een geheimpje dat ik nu onthul. Na dat laatste partijtje tennis met Tom zijn we samen onder de douche gegaan. De douches zijn er gemeenschappelijk, vrouwen en mannen wel apart (gelukkig!). Tom stond wel de hele tijd met zijn rug naar mij maar ik heb toch stiekem naar hem zitten kijken, en hoe de shampoo de hele tijd langs zijn lichaam gleed. Het was de eerste keer dat ik met hem douchte. Meestal gaan ik en papa eerder weg dan Tom, de woensdag, maar omdat papa er niet bij was vandaag ben ik wat langer gebleven. Het was dus een leuke woensdagnamiddag, met andere woorden ;-).
Ik heb Sanne nog steeds niets verteld, want ik ben heel bang dat ze mij zal laten vallen. Ze is wel mijn allerbeste vriendin en ookal kennen we elkaar door en door, ik weet niet of het goed is om het haar te zeggen. Ik heb gewoon angst dat ze me vanaf dat moment anders zal bekijken, want ze heeft het niet echt voor holebi's, spijtig genoeg. Ze vindt ze raar, maar ze kent alleen de homo's van op tv. Die homo's die zo opvallen op de Gay Pride enzo, vindt ze maar niets.
Maar ze weet niet dat de homowereld zo divers is, dat er holebi's zijn in alle soorten en maten, geuren en kleuren, met verschillende karakters. We praten nooit over de holebiwereld, alleen heel erg soms, als we samen de stad in gaan om te gaan shoppen en ze ziet twee mannen hand in hand lopen. Ik steek ook mijn homo-zijn zoveel mogelijk weg. Niemand mag iets merken of het loopt verkeerd af met mij.
Binnenkort zijn het verkiezingen. Als het Vlaams Belang aan de macht komt is het eerste wat ze doen het homohuwelijk afschaffen, en dat vind ik jammer. Ik zou graag over een paar jaar met een hele lieve jongen willen trouwen, in het grootste geheim ofzo, zonder dat iemand iets weet, hihi. Oh ik zou het fantastisch vinden moest die lieve jongen van het bankje voor altijd in mijn leven zijn!! Ik hoop dat ik hem volgende week weer terugzie! Ik begrijp eigenlijk niet waarom ze het willen afschaffen. Als je het homohuwelijk verbiedt, gaan de homo's dan hetero willen worden ofzo?
Anyway, genoeg geleuterd daarover. Gelukkig moet ik nog niet gaan stemmen, ik zou niet weten voor wie. Gisteren is er iets heel grappigs gebeurd! Mijn klein broertje kwam na school aan mijn deur kloppen om te vragen om mee te voetballen in de tuin. Ik heb dan maar meegedaan en ik stond in de goal. Maar achter ons goaltje ligt onze vijver. En Simon had de bal er ver naast geshot en hij was in het water terechtgekomen. Ik zei tegen hem: "Jij hebt hem erin geshot, haal hem er maar zelf terug uit!"
Hij had er de grootste moeite mee en hij wilde zoeken naar een lange stok in de garage. In de tussentijd was ik de keuken weer binnengelopen voor een glas limonade. Ja, van dat keepen krijg je dorst, en het was zo warm!. Vanuit het keukenvenster zag ik Simon met de aftrekker van mama aan de vijver, de bal er proberen uit te vissen. Het was een grappig schouwspel, en toen kwam opeens van de zijkant Karel eropaf. Hij sluipte stiekem achter Simon en toen riep hij heel luid... BOE! En Simon schrok zo hard dat hij er gewoon indook, haha!
Het was geweldig! Mama was wel boos, en Karel mocht de rest van de avond niet op de computer. Gelukkig kan Simon zwemmen, want onze vijver is best wel diep. In de zomer zwemmen we er soms in, omdat hij rechthoekig is, en de begroeiing is maar aan 1 kant, zodat het water op een biologische wijze proper blijft. Er zwemmen ook kleine goudvisjes in.
Ja, we hebben wel een vrij grote tuin, zo'n grote rechthoekige, met een paar struikjes, maar vooral mooi groen gras, en de vijver achteraan, en daarachter wat verder links heb je ons tuinhuisje met rechts ervan de moestuin. Daar werkt mama altijd in. Ik soms ook, als ik zin heb. Het is vooral Karel die mama ermee helpt. Hij wil tuinbouw doen op school, maar hij moet van mama en papa ASO volgen omdat ze vinden dat hij er slim genoeg voor is.
Persoonlijk vind ik dat Karel moet leren wat hij later wil worden. En wie TSO doet is evenwaardig! Mama en papa denken er anders over, ze willen dat we allemaal een zo hoog mogelijk diploma halen. Karel houdt van planten en alles wat je zo in een tuin vindt. Hij heeft er ook een paar boeken over en op zijn kamer staan er een paar plantjes op de vensterbank die hij zelf heeft gekocht en ook zelf verzorgt.
Maar goed, liefste dagboek, ik ga het hierbij laten :-). Binnenkort schrijf ik weer wat meer!
Veel liefs,
Sean
xxx
Sorry dat ik enkele dagen niet heb geschreven, maar ik was een beetje triest. Woensdagmiddag, donderdag- en vrijdagavond zat mijn liefste schat niet op de bank, en dat was een diepe teleurstelling. Daarom dat ik weinig zin had om te schrijven. We zijn nu zaterdagavond en ben deze voormiddag weer gaan tennissen!
Woensdagnamiddag ben ik alleen moeten gaan tennissen, papa had teveel werk om vrijaf te nemen, en hij had nog een belangrijke vergadering. Niet zo erg, want Tom was er ook en ik heb de hele tijd met hem gespeeld. Ik was de hele tijd aan het verliezen, totdat het laatste partijtje gespeeld werd. Tom had al zodanig veel energie verloren zodat ik hem toch nog klein heb gekregen.
Even een geheimpje dat ik nu onthul. Na dat laatste partijtje tennis met Tom zijn we samen onder de douche gegaan. De douches zijn er gemeenschappelijk, vrouwen en mannen wel apart (gelukkig!). Tom stond wel de hele tijd met zijn rug naar mij maar ik heb toch stiekem naar hem zitten kijken, en hoe de shampoo de hele tijd langs zijn lichaam gleed. Het was de eerste keer dat ik met hem douchte. Meestal gaan ik en papa eerder weg dan Tom, de woensdag, maar omdat papa er niet bij was vandaag ben ik wat langer gebleven. Het was dus een leuke woensdagnamiddag, met andere woorden ;-).
Ik heb Sanne nog steeds niets verteld, want ik ben heel bang dat ze mij zal laten vallen. Ze is wel mijn allerbeste vriendin en ookal kennen we elkaar door en door, ik weet niet of het goed is om het haar te zeggen. Ik heb gewoon angst dat ze me vanaf dat moment anders zal bekijken, want ze heeft het niet echt voor holebi's, spijtig genoeg. Ze vindt ze raar, maar ze kent alleen de homo's van op tv. Die homo's die zo opvallen op de Gay Pride enzo, vindt ze maar niets.
Maar ze weet niet dat de homowereld zo divers is, dat er holebi's zijn in alle soorten en maten, geuren en kleuren, met verschillende karakters. We praten nooit over de holebiwereld, alleen heel erg soms, als we samen de stad in gaan om te gaan shoppen en ze ziet twee mannen hand in hand lopen. Ik steek ook mijn homo-zijn zoveel mogelijk weg. Niemand mag iets merken of het loopt verkeerd af met mij.
Binnenkort zijn het verkiezingen. Als het Vlaams Belang aan de macht komt is het eerste wat ze doen het homohuwelijk afschaffen, en dat vind ik jammer. Ik zou graag over een paar jaar met een hele lieve jongen willen trouwen, in het grootste geheim ofzo, zonder dat iemand iets weet, hihi. Oh ik zou het fantastisch vinden moest die lieve jongen van het bankje voor altijd in mijn leven zijn!! Ik hoop dat ik hem volgende week weer terugzie! Ik begrijp eigenlijk niet waarom ze het willen afschaffen. Als je het homohuwelijk verbiedt, gaan de homo's dan hetero willen worden ofzo?
Anyway, genoeg geleuterd daarover. Gelukkig moet ik nog niet gaan stemmen, ik zou niet weten voor wie. Gisteren is er iets heel grappigs gebeurd! Mijn klein broertje kwam na school aan mijn deur kloppen om te vragen om mee te voetballen in de tuin. Ik heb dan maar meegedaan en ik stond in de goal. Maar achter ons goaltje ligt onze vijver. En Simon had de bal er ver naast geshot en hij was in het water terechtgekomen. Ik zei tegen hem: "Jij hebt hem erin geshot, haal hem er maar zelf terug uit!"
Hij had er de grootste moeite mee en hij wilde zoeken naar een lange stok in de garage. In de tussentijd was ik de keuken weer binnengelopen voor een glas limonade. Ja, van dat keepen krijg je dorst, en het was zo warm!. Vanuit het keukenvenster zag ik Simon met de aftrekker van mama aan de vijver, de bal er proberen uit te vissen. Het was een grappig schouwspel, en toen kwam opeens van de zijkant Karel eropaf. Hij sluipte stiekem achter Simon en toen riep hij heel luid... BOE! En Simon schrok zo hard dat hij er gewoon indook, haha!
Het was geweldig! Mama was wel boos, en Karel mocht de rest van de avond niet op de computer. Gelukkig kan Simon zwemmen, want onze vijver is best wel diep. In de zomer zwemmen we er soms in, omdat hij rechthoekig is, en de begroeiing is maar aan 1 kant, zodat het water op een biologische wijze proper blijft. Er zwemmen ook kleine goudvisjes in.
Ja, we hebben wel een vrij grote tuin, zo'n grote rechthoekige, met een paar struikjes, maar vooral mooi groen gras, en de vijver achteraan, en daarachter wat verder links heb je ons tuinhuisje met rechts ervan de moestuin. Daar werkt mama altijd in. Ik soms ook, als ik zin heb. Het is vooral Karel die mama ermee helpt. Hij wil tuinbouw doen op school, maar hij moet van mama en papa ASO volgen omdat ze vinden dat hij er slim genoeg voor is.
Persoonlijk vind ik dat Karel moet leren wat hij later wil worden. En wie TSO doet is evenwaardig! Mama en papa denken er anders over, ze willen dat we allemaal een zo hoog mogelijk diploma halen. Karel houdt van planten en alles wat je zo in een tuin vindt. Hij heeft er ook een paar boeken over en op zijn kamer staan er een paar plantjes op de vensterbank die hij zelf heeft gekocht en ook zelf verzorgt.
Maar goed, liefste dagboek, ik ga het hierbij laten :-). Binnenkort schrijf ik weer wat meer!
Veel liefs,
Sean
xxx
dinsdag 22 mei 2007
De tweede dag
Hoi dagboek,
Vandaag is de tweede dag dat ik iets schrijf in mijn dagboek. Ik vind het een beetje gek om zo een dagboek bij te houden. De hele dag door maak ik dingen mee waarvan ik zeg: "Hey, dat is nog eens interessant om op te schrijven!" En dus heb ik vandaag weer wat stof om neer te pennen.
Zoals gisteren beloofd zou ik wat vertellen over mijn vrienden. Ik zal beginnen met de maten op school. In mijn klas heb ik een hele goeie vriendin. Sanne heet ze, en ik ken haar al vanaf de eerste schooldag in het eerste jaartje hier op mijn middelbare school. Hoe we elkaar hebben leren kennen? Heel gewoon. Ik was stiknerveus die dag en ik kende gewoonweg niemand. Ik kwam dus helemaal alleen toe op die grote school. Ja ik wist zelfs niet meteen waar ik mijn fiets moest zetten. Gelukkig durfde ik het vragen aan iemand uit een hoger jaar. Die grote jongen heeft me wel lief geholpen. Maar ik zie hem bijna nooit meer en ik ken zijn naam niet.
Terug naar Sanne. Die ochtend werden we in een grote zaal verwacht voor een toespraak van de directeur. Je kent dat wel, van die melige welkomstwoorden en zever. En daarna de klasverdeling. Ik zat in de moderne toen, de A-klas. Sanne ook. Toen ik voor het eerst met die gloednieuwe klasgenoten door de gangen liep naar onze klas, liep Sanne naast me. Ze lachtte vriendelijk naar me toen ik haar aankeek... en sindsdien is ze mijn soulmate. Nu al zo'n 4 jaar. We kennen elkaar door en door. Al heb ik "het" haar nog niet verteld. Al denk ik wel dat ze iets vermoedt.
Want ja, ik doe mijn best hoor, maar ik kan nu gewoon niet verliefd worden op meisjes. Ze winden me gewoon niet op. Ze zijn wel lief en het is wel leuk dat ze er zijn enzo. En ik zou, denk ik, ook niet meer zonder Sanne kunnen. Ze begrijpt me altijd als ik triest ben, en als zij triest is dan troost ik haar ook. We hebben al zoveel dingen samen gedaan. En na 4 jaar zitten we nog steeds in dezelfde klas, weliswaar niet meer naast elkaar. Maar dat is de schuld van die rotleerkrachten. We zouden teveel 'kletsen' tijdens de les. Wat weten zij daar nu van.
Maar goed, dat is Sanne ;-), mijn soulmaatje. Gelukkig woont ze niet zo ver, 10 minuutjes met mijn mountainbike en ik ben er. Ze heeft een broer van 18 jaar, Gorik. Daar heb ik nog nooit echt goed mee kennis kunnen maken, maar hij is ook vrij introvert, jammer genoeg. Ik vind het altijd fijn om nieuwe jongens te leren kennen, en meisjes ook wel. Eigenlijk is Gorik best wel knap hoor, als hij zijn hemd aanheeft en gel in zijn haar heeft gedaan. Zo'n frisse look staat hem wel.
Tennissen doe ik altijd woensdagnamiddag. Meestal met papa. Die neemt dan speciaal vrij om wat tijd voor mij te hebben. Dan gaan we samen tennissen. Ik vind het heel tof dat papa meegaat. Maar het leukste is natuurlijk dat ik hem meestal versla, haha. Ja, hij kan het niet zo goed met zijn stijve lijf. Komt ervan als je manager bent bij een IT-bedrijf, hehe. Ja, nadeel is wel dat hij elke dag een uurtje langer werkt en dan is hij pas thuis om half 8 's avonds. Soms later, als hij vergadering heeft. Dan kan het heeeeeel lang duren vooraleer hij thuiskomt. Een keertje is het half één 's nachts geweest. Dan belt hij een paar keer naar mama.
Mama vindt het best vervelend soms, maar ze is het wel al gewend. Terug naar de tennis. Daar spelen ook een paar erg mooie jongens. Tom bijvoorbeeld, rrrrrrr. Tom is er 17 geloof ik en die kan echt heel goed tennissen. Als papa geen zin meer heeft dan zet hij zich in de cafetaria en dan spelen ik en Tom meestal wel eens een partijtje. Al verlies ik dan meestal wel, hehe. Maar hij doet het dan ook echt wel zeer goed.
Zaterdagvoormiddag ga ik meestal ook wel tennissen als ik zin heb, maar dan is Tom er nooit. Wesley wel, en ik speel altijd met hem dan. Papa gaat nooit mee tennissen op zaterdag. In het weekend wil hij zoveel mogelijk bij mama zijn en haar helpen. Dan gaat hij boven stofzuigen. Wesley is even oud als ik, en zit ook op mijn school. Hij zit wel in de Latijnse dus ik zie hem nauwelijks.
Ik heb dus drie goeie vrienden: Sanne, Tom en Wesley. Maar ook in mijn klas kom ik goed overeen met de rest hoor. Ik zit nu naast Tim, omdat ik en Sanne nog steeds uit elkaar zijn gezet. Tim is wel grappig, al kan hij soms van die vreselijke winden laten. Dan liggen we meestal wel in een deuk. We zitten in de klas met 5 jongens en 7 meisjes. Tim en Sanne kennen jullie al. De drie andere jongens zijn Klaas, Rob en Joris. De 6 andere meisjes zijn Tinne, Katrien, Lynn, Sofie, Sophie (ja nog één, maar dan met ph) en Fatima. Fatima is een moslimmeisje, maar ze draagt nooit een hoofddoek, ik weet niet waarom, maakt me ook niets uit.
Maar er is nog één iemand die ik niet vermeld heb... Een jongen, die ik elke dag met zijn fiets en rugzak zie zitten op het bankje, naast de bosweg waar ik altijd langsmoet. Hij is zooo mooi en zooo lief. Hij heeft altijd van die lieve stekeltjes op zijn hoofd en zo'n coole schoenen. Ik vind hem fantastisch, maar ik weet niet waarom hij daar bijna elke dag zit. Hij zit ook niet op onze school, maar toch zit hij er als ik er om 16.15h voorbij rij. Hij is ook niet veel ouder dan mij denk ik. Ik heb hem nog niet durven aanspreken.
Toch is het moment waar ik elke dag naar uitkijk, om die lieve jongen terug te zien!!!! Ik hou van hem, maar ik durf het aan niemand te vertellen. Vandaag toen ik naar huis reed heb ik hem teruggezien maar ben gewoon doorgereden. Dat doe ik nu elke keer, en elke keer heb ik er spijt van. Zelfs als hij "Yooo" roept, is het enige dat ik doe terugglimlachen zonder iets te zeggen. Maar elke keer doet hij mijn hart sneller slaan! Als hij er eens een keertje niet zit ben ik altijd diep teleurgesteld.
Ik leer graag nieuwe mensen kennen, maar deze jongen bezorgt me zo'n harde hartkloppingen dat ik gewoon niets tegen hem durf zeggen. Maar ik hou van hem!! Zo hard!! Kon ik hem maar eens knuffelen, hij heeft zo'n mooie zachte stem!
Maar goed, liefste dagboek, nu weet je het. Ik ben homo. En al een tijdje eigenlijk, maar ik heb het steeds voor mezelf verborgen. Anyway, ik hoop dat ik hem morgen, woensdagmiddag terugzie als ik naar huis fiets! Zou ik het aan Sanne vertellen? Ik weet het niet... maar anyway.
Liefste dagboek, morgenavond schrijf ik wel verder hoe het geweest is, goed?
Hou je goed, dagboekje,
Sean
xxx
Vandaag is de tweede dag dat ik iets schrijf in mijn dagboek. Ik vind het een beetje gek om zo een dagboek bij te houden. De hele dag door maak ik dingen mee waarvan ik zeg: "Hey, dat is nog eens interessant om op te schrijven!" En dus heb ik vandaag weer wat stof om neer te pennen.
Zoals gisteren beloofd zou ik wat vertellen over mijn vrienden. Ik zal beginnen met de maten op school. In mijn klas heb ik een hele goeie vriendin. Sanne heet ze, en ik ken haar al vanaf de eerste schooldag in het eerste jaartje hier op mijn middelbare school. Hoe we elkaar hebben leren kennen? Heel gewoon. Ik was stiknerveus die dag en ik kende gewoonweg niemand. Ik kwam dus helemaal alleen toe op die grote school. Ja ik wist zelfs niet meteen waar ik mijn fiets moest zetten. Gelukkig durfde ik het vragen aan iemand uit een hoger jaar. Die grote jongen heeft me wel lief geholpen. Maar ik zie hem bijna nooit meer en ik ken zijn naam niet.
Terug naar Sanne. Die ochtend werden we in een grote zaal verwacht voor een toespraak van de directeur. Je kent dat wel, van die melige welkomstwoorden en zever. En daarna de klasverdeling. Ik zat in de moderne toen, de A-klas. Sanne ook. Toen ik voor het eerst met die gloednieuwe klasgenoten door de gangen liep naar onze klas, liep Sanne naast me. Ze lachtte vriendelijk naar me toen ik haar aankeek... en sindsdien is ze mijn soulmate. Nu al zo'n 4 jaar. We kennen elkaar door en door. Al heb ik "het" haar nog niet verteld. Al denk ik wel dat ze iets vermoedt.
Want ja, ik doe mijn best hoor, maar ik kan nu gewoon niet verliefd worden op meisjes. Ze winden me gewoon niet op. Ze zijn wel lief en het is wel leuk dat ze er zijn enzo. En ik zou, denk ik, ook niet meer zonder Sanne kunnen. Ze begrijpt me altijd als ik triest ben, en als zij triest is dan troost ik haar ook. We hebben al zoveel dingen samen gedaan. En na 4 jaar zitten we nog steeds in dezelfde klas, weliswaar niet meer naast elkaar. Maar dat is de schuld van die rotleerkrachten. We zouden teveel 'kletsen' tijdens de les. Wat weten zij daar nu van.
Maar goed, dat is Sanne ;-), mijn soulmaatje. Gelukkig woont ze niet zo ver, 10 minuutjes met mijn mountainbike en ik ben er. Ze heeft een broer van 18 jaar, Gorik. Daar heb ik nog nooit echt goed mee kennis kunnen maken, maar hij is ook vrij introvert, jammer genoeg. Ik vind het altijd fijn om nieuwe jongens te leren kennen, en meisjes ook wel. Eigenlijk is Gorik best wel knap hoor, als hij zijn hemd aanheeft en gel in zijn haar heeft gedaan. Zo'n frisse look staat hem wel.
Tennissen doe ik altijd woensdagnamiddag. Meestal met papa. Die neemt dan speciaal vrij om wat tijd voor mij te hebben. Dan gaan we samen tennissen. Ik vind het heel tof dat papa meegaat. Maar het leukste is natuurlijk dat ik hem meestal versla, haha. Ja, hij kan het niet zo goed met zijn stijve lijf. Komt ervan als je manager bent bij een IT-bedrijf, hehe. Ja, nadeel is wel dat hij elke dag een uurtje langer werkt en dan is hij pas thuis om half 8 's avonds. Soms later, als hij vergadering heeft. Dan kan het heeeeeel lang duren vooraleer hij thuiskomt. Een keertje is het half één 's nachts geweest. Dan belt hij een paar keer naar mama.
Mama vindt het best vervelend soms, maar ze is het wel al gewend. Terug naar de tennis. Daar spelen ook een paar erg mooie jongens. Tom bijvoorbeeld, rrrrrrr. Tom is er 17 geloof ik en die kan echt heel goed tennissen. Als papa geen zin meer heeft dan zet hij zich in de cafetaria en dan spelen ik en Tom meestal wel eens een partijtje. Al verlies ik dan meestal wel, hehe. Maar hij doet het dan ook echt wel zeer goed.
Zaterdagvoormiddag ga ik meestal ook wel tennissen als ik zin heb, maar dan is Tom er nooit. Wesley wel, en ik speel altijd met hem dan. Papa gaat nooit mee tennissen op zaterdag. In het weekend wil hij zoveel mogelijk bij mama zijn en haar helpen. Dan gaat hij boven stofzuigen. Wesley is even oud als ik, en zit ook op mijn school. Hij zit wel in de Latijnse dus ik zie hem nauwelijks.
Ik heb dus drie goeie vrienden: Sanne, Tom en Wesley. Maar ook in mijn klas kom ik goed overeen met de rest hoor. Ik zit nu naast Tim, omdat ik en Sanne nog steeds uit elkaar zijn gezet. Tim is wel grappig, al kan hij soms van die vreselijke winden laten. Dan liggen we meestal wel in een deuk. We zitten in de klas met 5 jongens en 7 meisjes. Tim en Sanne kennen jullie al. De drie andere jongens zijn Klaas, Rob en Joris. De 6 andere meisjes zijn Tinne, Katrien, Lynn, Sofie, Sophie (ja nog één, maar dan met ph) en Fatima. Fatima is een moslimmeisje, maar ze draagt nooit een hoofddoek, ik weet niet waarom, maakt me ook niets uit.
Maar er is nog één iemand die ik niet vermeld heb... Een jongen, die ik elke dag met zijn fiets en rugzak zie zitten op het bankje, naast de bosweg waar ik altijd langsmoet. Hij is zooo mooi en zooo lief. Hij heeft altijd van die lieve stekeltjes op zijn hoofd en zo'n coole schoenen. Ik vind hem fantastisch, maar ik weet niet waarom hij daar bijna elke dag zit. Hij zit ook niet op onze school, maar toch zit hij er als ik er om 16.15h voorbij rij. Hij is ook niet veel ouder dan mij denk ik. Ik heb hem nog niet durven aanspreken.
Toch is het moment waar ik elke dag naar uitkijk, om die lieve jongen terug te zien!!!! Ik hou van hem, maar ik durf het aan niemand te vertellen. Vandaag toen ik naar huis reed heb ik hem teruggezien maar ben gewoon doorgereden. Dat doe ik nu elke keer, en elke keer heb ik er spijt van. Zelfs als hij "Yooo" roept, is het enige dat ik doe terugglimlachen zonder iets te zeggen. Maar elke keer doet hij mijn hart sneller slaan! Als hij er eens een keertje niet zit ben ik altijd diep teleurgesteld.
Ik leer graag nieuwe mensen kennen, maar deze jongen bezorgt me zo'n harde hartkloppingen dat ik gewoon niets tegen hem durf zeggen. Maar ik hou van hem!! Zo hard!! Kon ik hem maar eens knuffelen, hij heeft zo'n mooie zachte stem!
Maar goed, liefste dagboek, nu weet je het. Ik ben homo. En al een tijdje eigenlijk, maar ik heb het steeds voor mezelf verborgen. Anyway, ik hoop dat ik hem morgen, woensdagmiddag terugzie als ik naar huis fiets! Zou ik het aan Sanne vertellen? Ik weet het niet... maar anyway.
Liefste dagboek, morgenavond schrijf ik wel verder hoe het geweest is, goed?
Hou je goed, dagboekje,
Sean
xxx
maandag 21 mei 2007
Examens, examens, examens
Liefste dagboek,
Vandaag is het de eerste keer dat ik eens een dagboek begin bij te houden. Ik heb het nog nooit eerder geprobeerd maar ik ga het nu toch maar eens een keertje proberen, omdat zoveel mensen het doen. Iedereen maakt dingen mee die je graag wil onthouden en bijhouden. En daarom doe ik dit nu maar eens.
Ik hoop dat mama mijn dagboek niet vindt, want ze mag zeker niet lezen wat ik hier allemaal in schrijf. Dit is mijn dagboekje. Mama zou toch alleen maar afkomen met zogenaamde "tips" om mijn sociale relaties beter te verzorgen, of ze zou gewoon geshockeerd zijn over wat ik allemaal zeg of doe.
Daarom bewaar ik je, liefste dagboek, op een veilige plek, waarvan ik zeker weet dat niemand er ooit zal gaan zoeken! Ja, ik weet het, ik ben soms een beetje bang dat mensen me té goed gaan kennen. Zeker nadat er verleden week iets geks in gebeurd, maar dat durf ik nu hier niet meteen te gaan neerschrijven. Dat probeer ik morgen wel.
Vandaag is het maandag, dus ik ben weer naar school geweest. Het zit er bijna op, nog even en de examens zijn er. Pffft zo rap. Maar daarna is het vakantie, joepie! Er zijn plannen voor Mallorca. Ik hoop dat die doorgaan... Papa heeft nog steeds niets geboekt en ook mama heeft het er niet meer over. Maar we zien nog wel.
Ik ga morgen wat meer vertellen over mijn vrienden, dat beloof ik. Ik ga het hier voorlopig nog bij laten, bij deze eerste bladzijde in mijn dagboek, maar ik beloof je dat ik zeker wat meer ga schrijven de komende dagen. Want ooooh ja, het zijn heerlijke momenten!!! Morgen schrijf ik beslist wat meer! Dat is beloofd ;-).
Je goede vriend en vertrouwen,
Sean
xxx
Vandaag is het de eerste keer dat ik eens een dagboek begin bij te houden. Ik heb het nog nooit eerder geprobeerd maar ik ga het nu toch maar eens een keertje proberen, omdat zoveel mensen het doen. Iedereen maakt dingen mee die je graag wil onthouden en bijhouden. En daarom doe ik dit nu maar eens.
Ik hoop dat mama mijn dagboek niet vindt, want ze mag zeker niet lezen wat ik hier allemaal in schrijf. Dit is mijn dagboekje. Mama zou toch alleen maar afkomen met zogenaamde "tips" om mijn sociale relaties beter te verzorgen, of ze zou gewoon geshockeerd zijn over wat ik allemaal zeg of doe.
Daarom bewaar ik je, liefste dagboek, op een veilige plek, waarvan ik zeker weet dat niemand er ooit zal gaan zoeken! Ja, ik weet het, ik ben soms een beetje bang dat mensen me té goed gaan kennen. Zeker nadat er verleden week iets geks in gebeurd, maar dat durf ik nu hier niet meteen te gaan neerschrijven. Dat probeer ik morgen wel.
Vandaag is het maandag, dus ik ben weer naar school geweest. Het zit er bijna op, nog even en de examens zijn er. Pffft zo rap. Maar daarna is het vakantie, joepie! Er zijn plannen voor Mallorca. Ik hoop dat die doorgaan... Papa heeft nog steeds niets geboekt en ook mama heeft het er niet meer over. Maar we zien nog wel.
Ik ga morgen wat meer vertellen over mijn vrienden, dat beloof ik. Ik ga het hier voorlopig nog bij laten, bij deze eerste bladzijde in mijn dagboek, maar ik beloof je dat ik zeker wat meer ga schrijven de komende dagen. Want ooooh ja, het zijn heerlijke momenten!!! Morgen schrijf ik beslist wat meer! Dat is beloofd ;-).
Je goede vriend en vertrouwen,
Sean
xxx
Abonneren op:
Posts (Atom)